Reprezentacja Polski - Olimpiada w Barcelonie 92

    


Trener:
Janusz Wójcik 

Skład reprezentacji:
Aleksander Kłak, Dariusz Adamczuk, Marek Bajor, Jerzy Brzęczek, Dariusz Gęsior, Marcin Jałocha(1br.), Andrzej Juskowiak(7 br.), Andrzej Kobylański, Wojciech Kowalczyk(4br.) , Marek Koźmiński(1br.), Tomasz Łapiński, Grzegorz Mielcarski(1br.), Ryszard Staniek(2br.), Piotr Świerczewski, Mirosław Waligóra, Tomasz Wałdoch

Rezerwowi, którzy nie zagrali w turnieju:
Dariusz Koseła, Arkadiusz Onyszko, Dariusz Szubert, Tomasz Wieszczycki





W czasach kiepskiego i bezowocnego polskiego futbolu już samo zakwalifikowanie się naszej reprezentacji na olimpade w Barcelonie 1992 roku było dla nas czymś wielkim, dającym nadzieje i możliwość ekscytowania się walką naszych młodych Orłów na tak poważnym turnieju. Polska trafiła do jednej grupy z Kuwejtem, Włochami i USA.

W pierwszym, meczu po dwóch bramkach Jusowiaka, dość łatwo wygraliśmy z Kuwetem. W następnym meczu przyszło nam się zmierzyć z Włochami. W tym meczu mieliśmy pokazać na co nas stać. Okazało się, że jednak stać nas na bardzo wiele i ograliśmy Squadra Azzurra 3:0.Ze Stanami Zjednoczonymi zremisowaliśmy 2:2 i mogliśmy się cieszyć z wyjścia z grupy.

                                                        
                                                             POLSKA - KUWEJT
                                                                          

                                                                   POLSKA - USA
                                                                             

» Tabela "polskiej" grupy

Lp	Reprezentacja	Mecze	Punkty	Bramki	Zwycięstwa	Remisy	Porażki
1.	Polska	3	5	7-2	2	1	0
2.	Włochy	3	4	3-4	2	0	1
3.	USA	3	3	6-5	1	1	1
4.	Kuwejt	3	0	1-6	0	0	3

W ćwierćfinale przyszło nam zmierzyć się z Katarem, z którym gładko sobie poradziliśmy wygrywając 2:0 i cała Polska cieszyła się z nadchodzącego półfinału z Australią. Z każdym meczem nasze apetyty rosły ponieważ polska reprezentacja prezentowała się naprawde fantastycznie.

                                                                 
                                                                POLSKA - KATAR


W półfinale Polacy urządzili sobie festiwal strzelecki i pokonali Australie 6:1. Po takim wyniku wszyscy już tylko z niecierpliwością czekali na finałowy mecz z gospodarzem turnieju Hiszpanią.


                                                           POLSKA - AUSTRALIA
                                                 

data	miejsce	mecz			typ
24.07.1992	Saragossa	Kuwejt	0:2	Polska	grupa
27.07.1992	Barcelona	Włochy	0:3	Polska	grupa
29.07.1992	Saragossa	USA	2:2	Polska	grupa
01.08.1992	Barcelona	Katar	0:2	Polska	1/4 f
05.08.1992	Barcelona	Australia	1:6	Polska	1/2 f
08.08.1992	Barcelona	Hiszpania	3:2	Polska	finał

               

Mecz finałowy pamiętam jakby to było wczoraj... Siedziałem i nie odrywałem wzroku od telewizora. Camp Nou pękało w szwach, prawie cały stadion na czele z rodziną królewską wspierał Hiszpanię. Piekna atmosfera i oczekiwanie na sukces polskiej piłki.
Przez cały mecz Polacy grali jak równy z równym, a nawet jako pierwski objeli prowadzenie po golu Wojciecha Kowalczyka. Nagle stadion ucichł a ja wrzeszczałem z radości. Ale ta radość nie trwała długo, po przerwie Hiszpanie strzelili nam dwie bramki i wydawało się, że jest już po meczu. Nieoczekiwanie, mimo iż chwilowo graliśmy w osłabieniu, na 2:2 wyrównał Ryszard Staniek i ponownie nadzieje odżyły. Z radości i emocji prawie wyszedłem z siebie. Niestety w ostatniej minucie spotkania Kiko strzelił nam kolejnego gola i musieliśmy się zadowolić srebrem olimpijskim. Jak się okazało później Polacy grali przeciwko przyszłym gwiazdą takim jak: Josep Guardiola, Luis Enrique, Abelardo czy Albert Ferrer.


                                                                                

Wtedy, zaraz po meczu byłem zawiedziony bo złoto było tak blisko, w zasięgu ręki. Ale z czasem dotarło do mnie, że jestem z nich dumny. Przecież w trakcie mojego życia to właśnie ta drużyna piłkarska osiągneła najwięcej i w takim stylu nasza reprezentacja już nigdy nie zagrała. Juskowiak z Kowalczykiem zostali okrzyknięci najlepszym atakiem na olimpiadzie a Andrzej został królem strzelców. Polski zespół walczył na całej szerokości boiska. Wtedy wydawało się, że to początek dobrego, że w polskiej piłce bedzie już tylko lepiej. Ale realia szybko zweryfikowały nasze nadzieje na lepsze jutro. O tego momentu nic już więcej nie osiągneliśmy. Zastanawiam się tylko jak można było zmarnować takie talenty jak chłopaki ze srebrnej drużyny olimpijskiej. Czyż nie można było całej drużyny przekwalifikować na drużynę seniorską i ciągle grać tym samym składem?!
Mam tylko nadzieje, że wkońcu zaczniemy pisać nową i piękną historię polskiej piłki nożnej, bo ile to można cieszyć się z dalekiej przeszłości. Życzę sobie i wszystkim żebyśmy ponownie mogli przeżywać takie wspaniałe chwile i byśmy mogli być dumni z naszej reprezentacji.